هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و توصیفی، به زیبایی‌های معشوق و عناصر طبیعی مانند گل‌ها، آب، آتش و باد می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.

شمارهٔ ۱۸۰

صبحدم آن روی چون نگارچه شوئی
ابر نئی روی لاله زار چه شوئی

آب حیات است غبغب تو فسرده
پس تو بدین آب خاکسار چه شوئی

جوشن شمشاد لاله بوی چه بندی
صدره نسرین کامکار چه شوئی

آتش روی تو در پناه خم زلف
هست بزنهار زینهار چه شوئی

مشک ز ثاثیر نم بباد دهد بوی
پس تو دو زلفین مشکبار چه شوئی

گیسوی شام سیاهگار چه سائی
چهره ی صبح سفید کار چه شوئی

ترک تتاری مزاج مشک شناسی
مشک تتاری به پود و تار چه شوئی

آتش این سینه شو که زود نمیرد
آتش آن روی آبدار چه شوئی

روی تو مینوست آشکار چه داری
گیر که میدادی آشکار چه شوئی

نم زد و چشم اثیر بر، که دو چشمه است
زلف بهر آب بد گوار چه شوئی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.