هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از سید حسن به عنوان فردی با فضل و دانش بسیار یاد می‌کند و از او به عنوان کسی که تحفه‌های معنوی مانند شفا، هدایت و برهان‌های الهی را می‌فرستد، نام می‌برد. شاعر همچنین از لطف و مرحمت سید حسن قدردانی می‌کند و برای او طول عمر و سعادت آرزو می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰

به من سید حسن زین زمانه
ز دل تحفه غذای جان فرستد

بدان نظم بدیع و نثر رائق
تو گوئی معجزه قرآن فرستد

هزاران گنج گوهر بیش دارد
در آن خاطر که تحفه زان فرستد

ندارم بس عجب از بحر فضلش
به من گر عقدی از مرجان فرستد

ولیکن منت بسیار دارم
که می درد مرا درمان فرستد

مر این مشتاق مهجور حزین را
شفا زان لفظ در افشان فرستد

شراب از چشمه کوثر رساند
نسیم از روضه رضوان فرستد

جواب آن فرستادن که داند
مگر زنده شود حسان فرستد

خرد نپسندد از طبع من ار هیچ
بضاعت زیره زی کرمان فرستد

ازین بی مایه بس باشد که شکرش
به صدر خاصه سلطان فرستد

قوام الدین حسن صدری که دولت
مراد دل بدو آسان فرستد

بهر دعوی که دارد از کفایت
فلک هر لحظه صد برهان فرستد

گذشته روز گیتی چند باشد
خدایش عمر صد چندان فرستد

عزیزی پس بدان سید رساند
سلامی کین دل حیران فرستد

چو برخواند بشوید تا نگوید
چنان شعری چنین نادان فرستد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹ - در شکایت دوستی گفت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱ - در جواب خواجه ابوبکر شامی گوید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.