چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

عنایت شه و بخشایش ولیعهدش
دل رمیده ما را انیس و مونس شد

ز فخر طعنه بمینو زند بهارستان
که طاق ابروی یار منش مهندس شد

درین چمن قد رعنای سرو و چهره گل
فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

اساس دولت مشروطه کرد معجزه
که علم بیخبر افتاد و عقل بیحس شد

پس اینکرامت مجلس که عامی اندر صف
بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد

بروزنامه «مجلس » دبیر گشته «ادیب »
گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

ترنج زر، شده، گوی مسین ملت از آنک
قبول دولتیان کیمیای این مس شد

بشوی دامن و در «مجلس » اندرا ای شیخ
که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

کسی که ساغر رحمت ز دست داد گرفت
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

ز بانک ملت امیری متاز در پی گنج
چرا که حافظ از اینراه رفت و مفلس شد