هوش مصنوعی: این متن یک مناجات و نیایش به درگاه خداوند است که در آن شاعر از عجز و ناتوانی انسان در برابر مشیت و حکمت الهی سخن می‌گوید. او به نابرابری‌های دنیا اشاره می‌کند و از بدبختی برخی و خوشبختی دیگران در سایه قضای الهی می‌نالد. شاعر از خداوند می‌خواهد تا با بینش خود او را یاری کند تا شگفتی‌های جهان را بهتر درک کند. همچنین، او از فرومایگی برخی افراد و بی‌عدالتی‌های اجتماعی اظهار ناراحتی می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و اجتماعی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند نابرابری‌های اجتماعی و انتقاد از رفتارهای ناپسند ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۵۴ - ترجمه از عربی

بار خدایا توئی که باطن اسرار
دانی در روز روشن و به شب تار

خسته ز درک مشیتت همه افهام
خیره ز تحقیق حکمتت همه ابصار

مردم بدبخت را قضای تو سازد
در همه گیتی نژند و خوار و نگونسار

باز شود نیک بخت را ز قضایت
دولت دنیا قرین و بخت جوان یار

یک قدم ای ناظر جریده درین ره
با من مسکین ز روی بینش بردار

تا نگری هر دمی هزار شگفتی
بر رخ خاک از قضای ایزد دادار

خیره ز اغلوطه های کیوان بینی
خاطر پژمرده اکارم و اخیار

وه چه فرومایگان سفله که دیدیم
نزد لئیمان عزیز گشته ز دینار

نیز بدیدیم مردم هنری را
بر در نامردمان ز بی درمی خوار

یا رب ازین غم دلم فتاده چو یونس
در دل ماهی درون لجه رخسار
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.