چمن از سبزه شد کان نشابور
درخت از گل چو شادروان شاپور

یکی از دلکشی چون تخت خاقان
یکی از روشنی چون تاج فغفور

زمین را کیسه پر یاقوت و مرجان
هوا را آستین پر مشک و کافور

یکی نیکوتر از رخسار غلمان
یکی خوشبوتر از پیراهن حور

نوازد زیر و بم و بر شاخ بلبل
به لحن بربط و آواز طنبور

تو گوئی احسن الملک است و خواند
غزل در درگه سردار منصور

خداوندا در این عید همایون
سعادت یار بادت درد و غم دور

بکام دشمنانت نیش کژدم
بجام دوستانت نوش زنبور