هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و غنایی است که به ستایش شخصی به نام نظرعلی می‌پردازد. در آن، عناصر طبیعت مانند دریا، ابر، مرغ، و کوه به حالات عاطفی و معنوی نظرعلی واکنش نشان می‌دهند و گویا از او تأثیر می‌پذیرند. شاعر از عظمت و تأثیر نظرعلی بر جهان و اطرافیانش سخن می‌گوید و در نهایت، به زیبایی و حقیقت وجودی او اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و غنایی عمیق است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۳۴ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی

تاریک شد جهان ز ملال نظرعلی
دریا کریست خون ز خیال نظرعلی

ابر آورد قطیفه زنهار در کنار
گوید منم مصدق حال نظر علی

مرغ آورد بدیعه شوریده آشکار
کز من شنو جواب و سئوال نظرعلی

کوه از کنار خویش یم خرده ساز کرد
در شستن حرام و حالا نظرعلی

کمتر کسی به زاویه دیدم سپرده جان
محروم از عطا و نوال نظرعلی

وارسته گشت دامن قدرش ز ماسوی
کو شاخ بود و میوه ظلال نظرعلی

بنگر که شاهدان به کجا قائمند از آنک
کوته شود سخن به کمال نظرعلی

دلدارم از وثاق چو آمد به مهر خوان
بنشست گوشه ای به خیال نظرعلی

تاگه جمال فرخ وی را بدید باز
پیدا از او صفات و خصال نظرعلی

گفتا حقیقتی بود از سال مرگ او
گفتم کدام گفت جمال نظرعلی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.