اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما را
به یک نگاه کنی صید خویش دل ها را!

هزار عابد و زاهد همی شود می نوش
به محفلی که توگیری به دست صهبا را!

به طوق بندگی گردن نهد چو قمری سرو
ببیند ار به چمن این قد دلارا را!

کشیده مردم چشمت برای قتلم تیر
کجا رهم که زند ناوک تو عنقارا!

مشام جان و دل از نکهت تو تر گردد
اگر به باد دهی زلف عنبراسا را!

سنای پیر خرابات بایدم گفتن
که داد با من مخمور پای خمجارا!

بیار ساقی قدح را چه جای اهمال است
به رهن باده دهم خرقه مصلا را!

شهید خنجر مژگان او شدم طغرل
بکش ز تربت من گر گذر کنی پا را!