ساقیا باده ده بهار گذشت
رونق عیش روزگار گذشت!

در میخانه و سر خم را
باز کن وقت انتظار گذشت!

آنچه داری بریز در جامم
درد سر بی حد از خمار گذشت!

شاهد گل ز بوستان امروز
توسن باد را سوار گذشت

از پس محمل جمازه گل
ناله بلبل و هزار گذشت

چشم نرگس به هر طرف نگران
از ره باغ شرمسار گذشت

اقحوان بر امید اردی بهشت
دیده اش بر قفا دچار گذشت

ضیمران پایمال صرصر شد
کله لاله ز افتخار گذشت

نوبت عهد بوستان افروز
چون وفا و وصال یار گذشت

جام را زورق یم می کن
لنگر صبر از قرار گذشت

خیز و این وقت را غنیمت دان
فرصت عمر بیمدار گذشت!

حبذا چنگ و شاهد و لب جو
مطربا ساز کن که کار گذشت!

طغرل از جبر چرخ مینالم
به من از جبرش بی شمار گذشت