هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با تصاویر زیبا و نمادین، به موضوعاتی مانند عشق، میگساری، طبیعت و فلسفه زندگی می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که بیدار شود و شراب بیاورد، از عشق و وصال سخن می‌گوید، و از رنج‌های زندگی نیز یاد می‌کند. در نهایت، شعر با درخواست موسیقی و نقل داستان‌های کهن به پایان می‌رسد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به میگساری و برخی مضامین عاشقانه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۴۷

صبح شد ساقی بشو از دیده خواب
می بده واکرد گل بند نقاب

جنت نقد است ساقی می بیار
فصل گل دور قدح عهد شباب

گر تباهی شد گناه موج نیست
روز طوفان کشتی افکندم در آب

تشنه یارب با تف دل چون کند
دشت بی‌آب و تموز و آفتاب

جان نبردم از نوید وصل او
بود خوش افسانه رفتم بخواب

هم بما رحم آورد آن شعله خو
سوزد آتش را اگر دل بر کباب

از غم دوران دلم خون شد کجاست
غلغل مینا و گلبانگ رباب

ساقیا می ده که بی ما بس دهد
جام سیمین ماه و زرین آفتاب

مطربا سر کن ببانگ چنگ و نی
نقل دارا قصه افراسیاب

ریخت تا از کلک مشتاق این غزل
شاعران شستند دفترها به آب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.