هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر از تجربیات روحانی و عشق الهی سخن می‌گوید. او از تحولات درونی خود، از جمله رهایی از قید و بندهای دنیوی و رسیدن به حقیقت عشق الهی، صحبت می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند زهد، کفر، ایمان، نور، ظلمت، خیر و شر استفاده می‌کند تا حالات روحانی خود را بیان کند. همچنین، او از تجربیات خود در صومعه و میکده سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که عشق الهی در هر دو مکان حضور دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از مفاهیم پیچیده مانند زهد، کفر، ایمان و تحولات روحانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۴۳

معشوق مرا ره قلندر زد
زان راه به جانم آتش اندر زد

گه رفت ره صلاح دین داری
گه راه مقامران لنگر زد

رندی در زهد و کفر در ایمان
ظلمت در نور و خیر در شر زد

خمیده چو حلقه کرد قد من
و آنگاه مرا چو حلقه بر در زد

چون سوخت مرا بر آتش دوزخ
وز آتش دوزخ آب کوثر زد

در صومعه پای کوفت از مستی
ابدال ز عشق دست بر سر زد

با آب عنب به صومعه در شد
در میکده آب زر بر آذر زد

گر من نه به کام خویشم او باری
با آنکه دلم نخواست خوشتر زد
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.