هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند عشق، فقر، صبر، و حق‌گویی می‌پردازد. شاعر از گذرا بودن زندگی، ناپایداری دنیا، و اهمیت ذوق و معرفت سخن می‌گوید. همچنین، به نقد رفتارهای نادرست اجتماعی مانند تکبر فقرا و بی‌مهری مردم اشاره می‌کند و بر انصاف، مهربانی و وفاداری تأکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تحلیل، نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات اجتماعی و فلسفی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۳

در پرده ره ندادند وقت سخن صبا را
من نیک می شناسم پیغام آشنا را

عیش دیار غربت چون برق در گذار است
نتوان به قید کردن ذوق گریزپا را

وجد و سماع صوفی، خالی از آن مقام است
چیزی به یار ماند، آن آهو خطا را

از خرده یی که دارد گل در قبا نگنجد
جایی که هست ذوقی می گردد آشکارا

با فقر و تنگدستی شوم است عجب و مستی
در کشور غیوران نخوت کشد گدا را

بر قدر قابلیت دادند هرچه دادند
حق راست بر تو حجت تهمت منه قضا را

از مرغزار عقبی یا سبزه زار دنیا
تا دانم از کجایی، حرفی بگو خدا را

انصاف و مهربانی، عهد از جهان برانداخت
شد راستی خوش آمد، شد دوستی مدارا

با شاه عشق بازان آخر کسی بگوید
بی آب و دانه کشتی مرغان خوش نوا را

از کاهش محبان بر قدر خود فزایند
با این خسیس مردم، یاری مگیر یارا

خوش فطرتی «نظیری » حل دقیق خود کن
حاصل ز کار مردم بانگی است آسیا را
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.