هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، رنج‌های عاطفی، ناامیدی‌های زندگی و تأملات فلسفی می‌پردازد. شاعر از عشق، فراق، بی‌اعتنایی دنیا و ناپایداری شرایط زندگی سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاطفی عمیق و تفکرات فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناامیدی و رنج‌های عشق ممکن است برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۶۵

هوس چو دیر کشد شعله در نهاد افتد
به حد عشق رسد میل چون زیاد افتد

نشاط صحبت فرهاد رشک خسرو داشت
خوشست عشق اگر کار بر مراد افتد

به شهر و باده فرسودم و کسم نخرید
بلاست جنس گرانمایه در کساد افتد

چو قیمتی نهدم روزگار بفروشید
نه یوسفم که خریدار بر مراد افتد

مرا به دست تهی گوشه نقاب سپرد
کم است آدم مفلس به اعتماد افتد

خدنگ غمزه گره بر کمان ابرو چند
گشاد ده که همه کارها گشاد افتد

عنان دل ز ملامت بتاب و دستم گیر
که هر که را تو بگویی ز پا فتاد، افتد

ضمیر روشن تو لوح محو و اثبات است
که تا ز یاد برآید که تا بیاد افتد

چو ذره خلق جهان در هوات می گردند
بشر ندیده کسی کافتاب زاد افتد

تنم ز سیلی پند زمانه کاسته شد
چو طفل شوخ که در قید اوستاد افتد

حذر ز آه «نظیری » که خانمان سوز است
مباد این خس سوزان به دست باد افتد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.