هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند مرگ، پیری، گذر عمر، فقر، عشق و انتقاد از ظلم و عیب‌جویی می‌پردازد. شاعر از گریستن بر دردها و تلخی‌های زندگی سخن می‌گوید و به اهمیت عشق و دوستی اشاره می‌کند. همچنین، متن حاوی نکات اخلاقی و پندآموز است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی درباره مرگ و زندگی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند انتقاد از ظلم و عیب‌جویی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۲۵

رفت پیری چو ز حد، مرگ گوارنده تر است
شربت مرگ درین شیر بجای شکر است

میرسد قاصد پیری،ز عصا نامه بکف
زندگی رفته، اجل آمده، کاینش خبر است

زهر آوازه مرگی، بگشا دیده ز خواب
کان شب عمر ترا بانگ خروس سحر است

همدمان فاتحه خوانند برای تو همه
در ره مرگ، عمل با تو همین همسفر است

فقر ایوان بلندیست، برآیی چو برآن
پادشاهی و، جهانت همه باغ نظر است

گریه از تلخی ایام، چو طفلان تا چند؟
شیر مادر بودت، گر همه پند پدر است

سپر و جبه و جوشن، ببرت ای ظالم
همه وابسته یک ناوک آه سحر است

گریه از درد تو ای یار، مرا نور دو چشم
آتش عشق تو ای دوست، مرا تاج سر است

عیب جویان همه چشمند و زبان، گوشی نیست
ورنه گفتار تو واعظ همه در و گهر است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.