۱۹۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۴۰

روزگار جامه دیبا و فرش مخمل است
کعبه دل را لباس درد دین مستعمل است

دام مکری زال دنیا را چو حب و جاه نیست
طره مرغول این غداره دود مشعل است

بازدارد راحت دنیا ترا از بندگی
از خدا غافل شدن تعبیر خواب مخمل است

ذکر حقشان همعنان فکر باطل می رود
رشته تسبیح یاران چون نگاه احول است

بیقراریهای ما، زینت فزای حسن اوست
گرد سرگشتن کتاب حسن او را جدول است

پای برخود چون نهی واعظ، چه باک از حادثات
فارغست از سیل، آن کو بر فراز این تل است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.