با خلق همنشین و، از ایشان رمیده باش
مضمون دلنشین ز خاطره پریده باش

از خود چنان مرو، که دگر رو به پس کنی
از چشم خویش همچو سرشک چکیده باش

غافل مشو ز دشمنی خویش، یک نفس
بر فرق خود، همیشه چو تیغ کشیده باش

از تندی ستیزه دشمن متاب روی
چون خون گرم بردم خنجر دویده باش

واعظ ز بیم دشمنی اهل روزگار
از چهره زمانه چو رنگ پریده باش