اسب را باز کشیدی در زین
راه را کردی بر خانه گزین

راه بیداری آوردی پیش
دل من کردی گمراه و حزین

بدل و شق بپوشیدی درع
بدل جام گرفتی زوبین

دست بردی به سوی تیر و کمان
روی دادی به سوی حرب و کمین

نه براندیشی از کرب زمان
نه ببخشایی بر خلق زمین

تا نبینم رخ چون ماه ترا
بارم از دیده به رخ بر پروین

چون بخسبم ز فراق تو مرا
غم بود بستر و حیرت بالین