هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید. او معشوق را به عنوان موجودی بی‌نظیر و فراتر از معیارهای معمولی توصیف می‌کند و از تأثیر عمیق عشق و زیبایی معشوق بر خود و جهان اطراف سخن می‌گوید. شاعر همچنین به مفاهیمی مانند صبر، شرم، و عذر خواهی اشاره می‌کند و از قدرت و جذابیت بی‌همتای معشوق در برابر هرگونه آسیب یا بدخواهی اطمینان می‌دهد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعری کلاسیک ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۳۴۷

ای شکسته رونق بازار جان بازار تو
عالمی دلسوخته از خامی گفتار تو

توشه هر روزی مرا از گوشهٔ انده نهد
گوشهٔ شبپوش تو بر طرهٔ طرار تو

خوبی خوبان عالم گر بسنجی بی‌غلط
صد یکی زان هیچ پیش کفهٔ معیار تو

عشق تو مرغی‌ست کو را این خطابست از خرد
ای دو عالم گشته عاجز در سر منقار تو

حلقه بودن شرط باشد بر در هستی خود
هر که در دیوار دارد روی از آزار تو

نیست منزل صبر را یک لحظه پیش من چنانک
نیست قیمت شرم را یک ذره در بازار تو

زین گذشتست ای صنم در عشقبازی کار من
زان گذشتست ای پسر در شوخ چشمی کار تو

ترس من در عذر تو افزون بود از جنگ از آنک
نفی استغفار باشد عین استغفار تو

ایمنی از چشم بد زان کز صفا بینندگان
جز که شکل خود نمی‌بینند در رخسار تو

فارغی از بند پرده چون همی دانی که نیست
هیچ پرده پیش دیدار تو چون دیدار تو
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.