هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعات معنوی و اخلاقی مانند فداکاری، ایمان، و مبارزه با نفس اشاره دارد. شاعر از مفاهیمی مانند دل، جان، آب، آتش، و دشمنان برای بیان پیام‌های عمیق استفاده می‌کند. در این شعر، تأکید بر این است که برای رسیدن به کمال معنوی، باید از موانع و وسوسه‌ها گذشت و به خداوند توکل کرد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم فلسفی و دینی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۶۸

ای دل اندر بیم جان از بهر دل بگداخته
جان شیرین را ز تن در کار دل پرداخته

تا دل و جان درنبازی دل نبیند ناز و عز
کی سر آخور گشت هرگز مرکبی ناتاخته

بند مادرزاد باید همچو مرغابی به پای
طوق ایزد کرد باید در عنق چون فاخته

تا به روی آب چون مرغابیان دانی گذشت
در هوا چون فاخته پری و بال آخته

مرد این ره را گذر بر روی آب و آتشست
آب و آتش آشنا را داند از نشناخته

یاد کن آن مرد را کو پای در دریا نهاد
از پسش دشمن همی آمد علم افراخته

آب رود نیل هر دو مرد را بر سنگ زد
کم عیار آمد یکی زو روح شد پرداخته

آتش نمرود و آن لشکر نمی‌بینم به جای
زر آزر را دگر کن منجنیق انداخته

ایزدش پیرایه چون زر کرد ازین کاتش بدید
هر زری کو دید آتش کار او شد ساخته
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.