۳۶۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۹۷

غالیه بر عاج برآمیختی
مورچه از عاج برانگیختی

بر گل سرخ ای صنم دلربای
رغم مرا مشک سیه بیختی

روز فروزنده به روی و مرا
با شب تاریک برآمیختی

اشک رخ من چو عقیق و زرست
تا شبه از سیم درآویختی

با دل من نرد جفا باختی
بر سر من گرد بلا بیختی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.