هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق خود اشاره می‌کند و از ویژگی‌های ظاهری و رفتاری او تعریف می‌کند. شاعر از زیبایی چهره، جذابیت و مهارت‌های معشوق در شطرنج و اجتماع سخن می‌گوید و به طنز به گناهان او اشاره می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و توصیفات ظاهری است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و مناسب است. همچنین، استفاده از طنز و اشاره به گناهان ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۴۱۱
ای آنکه رخ چو ماه داری
رخسارهٔ من چو کاه داری
آیین دل سمنبران را
بر سیم ز سیب جاه داری
بر عرصهٔ شطرنج خوبی
از لطف هزار شاه داری
در مجمع خیل خوبرویان
چون یوسف پیشگاه داری
هر لحظه رهی دگر نمایی
برگوی که چند راه داری
در شوخی دست برد خواهی
کز خوبی دستگاه داری
گر قتل سناییت گناهست
دانم که بسی گناه داری
رخسارهٔ من چو کاه داری
آیین دل سمنبران را
بر سیم ز سیب جاه داری
بر عرصهٔ شطرنج خوبی
از لطف هزار شاه داری
در مجمع خیل خوبرویان
چون یوسف پیشگاه داری
هر لحظه رهی دگر نمایی
برگوی که چند راه داری
در شوخی دست برد خواهی
کز خوبی دستگاه داری
گر قتل سناییت گناهست
دانم که بسی گناه داری
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
