لعل یار ار نبود لعل مذاب
از چه بودش خواص باده ی ناب

لعل ماند به لعل نوشین لیک
پیش او لعل را نماند آب

وقت آن خوش کزین پیاله ی نوش
خود گناهی نکرد و خورد شراب

گر از این جام جرعه ای بچشد
اوفتد چشم محتسب به حساب

ترک چشمت چرا به دل مایل
گرنه مست است و برده بوی کباب

عشق گو بر دلم سپاه مکش
که زیانت رسد ز ملک خراب

جز تو کز تاب طره و تب
تن و جان را فزوده ای تب و تاب

نور کی صدمه می برد ز منیر
موی کی لطمه می خورد ز طناب

آنچه من دیدم از عقوبت عشق
کبک کی دیده در شکنج عقاب

در غمت روز و شب صفایی را
سینه بر آتش است و دیده پر آب