گر چه این فن خلاف آیین است
منت از عارضت برآیین است

کلکم انواع نعت آنچه نگاشت
نزد حسن تو عین تهجین است

ذقن و چهر و چشم و غمزه و زلف
همه برهان قاطعم ز این است

عضو عضوت به فر حسن و کمال
بس زهر در خواری تحسین است

گویی از آفتاب صبح ازل
بی سخن جلوه ی نخستین است

اختلافی در اختیار طلب
ننگرد دیده ای که حق بین است

هر چه جویی ز حب و بغض بجوی
کج مرو راه مستقیم این است

جهد کن در دعای دولت شاه
که ز روح الامینش آمین است

حافظ ملک ناظم الدنیا
غوث اسلام ناصر الدین است

سر پیوند او صفایی و من
مثل مال دار و مسکین است