هوش مصنوعی: شاعر در این متن از تحول درونی خود سخن می‌گوید. او از ریاکاری و تظاهر به زهد دوری می‌کند و به سمت حقیقت و تقوا حرکت می‌نماید. با کنار گذاشتن خرقه‌های دروغین، به عزت و آگاهی می‌رسد و از ملامت بدگویان نمی‌هراسد. در نهایت، به لطف خداوند، از خواری به عزت می‌رسد و به صفای باطن دست می‌یابد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۶۰

ز میر کعبه زرقی چند دیدم
که زین کافر مسلمانی رمیدم

فکندم خرقهٔ تلبیس و طامات
به تن پیراهن تقوی دریدم

شعار زهد آوردم به بر چاک
قبای ننگ و بدنامی بریدم

ز مفتی بسکه بردم بوی سالوس
سر از دلق ریایی برکشیدم

کشیدم خط رسوایی به رخسار
ز بدگویان ملامت ها شنیدم

خراباتم برید از خانقه راه
که زین سو سیرت انصاف دیدم

نه پیر دیر از میر حرم خاست
که حسرت حاصل آمد از امیدم

از آن مغرور این رندم خوش افتاد
که از وی بوی غم خواری شنیدم

بحمدالله که محکم پنجه زد دست
به ذیل مرد آگاهی رسیدم

به سربازی صفایی شد سرافراز
از آن خواری بدین عزت رسیدم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.