هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بیان ناامیدی و یأس خود از یافتن وفاداری و حسن در میان مردم می‌پردازد. او از بی‌وفایی و نادرستی اطرافیان شکایت دارد و زیبایی و کمال معشوق را ستایش می‌کند. همچنین، شاعر به تناقضات در دین و کفر اشاره می‌کند و از غم و گرفتاری‌های زندگی می‌نالد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و انتقادی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناامیدی و یأس نیاز به بلوغ فکری برای درک صحیح دارند.

شمارهٔ ۲۶۲

وفا و حسن در یاری ندیدم
به هم حسن و وفا آری ندیدم

نظیرت را پری رویی نجستم
ندیدت را وفا داری ندیدم

نه از بیگانگان نز آشنایان
ز فضل حسنت انکاری ندیدم

ز ترکان چون تو با این مایه خوبی
رضا جویی کم آزاری ندیدم

کمال صورت و معنی که در تست
دگر با هیچ دلداری ندیدم

به عین هوشیاری اینقدر مست
به جز چشم تو بیماری ندیدم

به آب و رنگ آن رخسار و مژگان
گلی نشنیدم و خاری ندیدم

چو مشکین خال و زلف تابدارت
سر مور و دم ماری ندیدم

به دین وکفر کاندر کعبه و دیر
چنین تسبیح و زناری ندیدم

به طرز طره ات هرگز کمندی
به دستان تو طراری ندیدم

مرا خود روز و روشن تیره شب ساخت
چو گیسویت سیه کاری ندیدم

به غیر دل که در قید تو سرخوش
رها از غم گرفتاری ندیدم

صفایی راستی کز خیل خوبان
بدین صدق وصفا یاری ندیدم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.