تو نبودی نکوتر ار ز پری
می نکردی به پرده دل شکری

شادم از بخت خود کم آخر کار
کرد سوی غم تو راهبری

سر ز خجلت نهاد درکهسار
تا خرام تو دید کبک دری

روی و موی تو رنگ و بوی ببرد
از گل سرخ و نافه ی تتری

بیش وکم دیر و زود فاش و نهان
دل و دین از جوان و پیر بری

ای دریغا که پرده داری دوست
داد عادت مرا به پرده دری

پشت بر رامشیم و روی به رنج
گشته ام تا ز حضرتش سفری

شاخ امید در زمین طلب
بر نشان با وجود بی ثمری

چون صفایی مکن به ترس زیان
ترک سودا خلاف پیله وری

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir