کنون که نام من از سلک دوستان نبری
چه می شود که ز سگ های آستان شمری

بتی به جای تو در جان و دل ندارد جای
وگر شوند مرا جن و انس حور و پری

ز اشک شامگهی کار ما به کام نشد
هم از خدات بخواهم به ناله ی سحری

به چشم خلق چه حاصل ز پرده داری ما
چنین که چهر تو دارد بنای پرده دری

نهان ز دیده و دل ها ز شوق کردی چاک
تبارک الله از آن رخ به گاه جلوه گری

ز صبر حاصلم این شد که بردباری من
ترا به جور و جفا پایدار کرد و جری

رقیب حمل ریا بست صدق یاران را
چو ننگریست به ما از طریق حق نگری

نشد به حسن تو مفتون و عشق ما ناصح
ز روی بی بصری، یا ز راه بی خبری

صفایی از تو به ملک دوکون نارد روی
به فرق خاک درت به ورا ز تا جوری