هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و دلبستگی شدید به معشوق سخن می‌گوید. او از بی‌وفایی دیگران و وفاداری خود به معشوق می‌گوید و از درد فراق و جدایی شکایت می‌کند. شاعر همچنین از زیبایی و جذابیت معشوق و تأثیر عمیق او بر خود سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه عمیق و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۳۹۹

بدین اخلاق و اوصاف خدایی
ترا نبود گریز از دل ربایی

به دام و آشیان مرغ غمت راست
بسی بهتر اسیری از رهایی

دل از قیدم رهان کاین رشته برپای
ندارد فرق بندی یا گشایی

قوی تر بر وفایت عهد بستم
ز خوبان هر چه دیدم بی وفایی

شکیبایی مدار از ما تمنا
گذشت از صبر کارم در جدایی

چه دولت ها دهد دستم که یکبار
به سر وقتم به پای پرسش آیی

چو زلفت بار غم در هم شکستم
مرا ز آن حقه باید مومیایی

سرم بر عرش ساید گر کند باز
به چشمم خاک پایت توتیایی

مرا باشد شفا از آن لب تو مپسند
که من گردم هلاک از بی دوایی

به دوزخ رفتنش مشکل نباشد
توگر همراه باشی با صفایی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.