هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و در عین حال از بی‌توجهی و سردی او شکایت دارد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند زلف معشوق، قد سرو، و چشم‌های فتنه‌انگیز، احساسات خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، استفاده از برخی اصطلاحات و تشبیهات پیچیده ممکن است برای درک کامل نیاز به بلوغ فکری بیشتری داشته باشد.

شمارهٔ ۴۰۳

عجب دارم تو با این خوب رویی
نیندیشی چرا از تند خویی

امان از چشم فتانت که دارد
به عین شرم چندین فتنه جویی

کنم گوشت به فرمان ه رچه باشد
نهم گردن به حکمت هر چه گویی

دمیدت آفتاب از پیش رو باز
زهی بی شرمی و بی آبرویی

به زلفت داشتی زنجیر پیوند
اگر بودی مر او را نافه جویی

به قدت نسبتش بودی اگر سرو
نبودی عاری از این مشک مویی

به چشمم با هزاران دور پایی
نسودی پا فغان زین دیر پویی

مرا هجر تو و آنان را جوار است
دریغ از منصب سگ های کویی

نگنجد در قلم حسنت که بی حرف
سبق بردی ز خوبی در نکویی

بیانت خام و معنی ناتمام است
صفایی در صفاتش هر چه گویی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.