گشتند کشته چون همه انصار اهل بیت
شد نوبت شهادت سالار اهل بیت

دل پر خروش از غم یاران و لب خموش
آمد به خیمه بر سر بیمار اهل بیت

برداشت سر ز بستر و بگذاشتش به بر
کای بعد من معین و مددکار اهل بیت

دیدی که زین سموم خزان خیز غیر تو
دیگر گلی نماند به گلزار اهل بیت

خفتند اقربا همه در خون خویشتن
زین پس تویی به محنت و غم یار اهل بیت

حکم قضا و امر قدر خوش زدند راه
بر نجم ما و بخت نگون سار اهل بیت

این بود سرنوشت که زین سرزمین مرا
افتد به حشر وعده دیدار اهل بیت

رفتند هم رهان و من اینک روانه ام
ای مونس نهان و پدیدار اهل بیت

حالی که شد صغیر وکبیر سپه هلاک
زیبد به خاک خفته سپهدار اهل بیت

رفتم کنون که بود شهادت نصیب ما
پاس خدا نصیر و نگهدار اهل بیت

عرش آن زمان طپید که میگفت و می گریست
بیمار اهل بیت به سردار اهل بیت

من خود هلاک داغ عزیزانم ای پدر
بعد از توکیست محرم و غمخوار اهل بیت

حرمان و حسرتم همه در باب کشتگان
تشویش و حیرتم همه درکار اهل بیت

نالید و سخت وگفت به پاسخ صبور باش
باشد خدا کفیل و پرستار اهل بیت
ناگه سکینه آمد و باچشم اشکبار
سد بست پیش پای وی از خیمه سیل وار

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir