بشو با پدر مادرت آنچنان
که خواهی ز فرزند خود درجهان

شوددر جهان هر که عاق پدر
چوزهر آید اندرمذاقش شکر

تفو باد بر حال واقبال او
مبارک مبادا مه وسال او

مکانش چو جان داد در دوزخ است
شود آتش اندر کفش گر یخ است

به جان آنچنان آتش افروزدا
که در ظاهر وباطن او سوزدا

به امر خدایت چوموجود کرد
تواند تو را نیز مردودکرد

اطاعت نما کز تو گردندشاد
به رویت در فتح گرددگشاد

شودوالدین از کسی گر رضا
رضا گردد از او بلاشک خدا

بودعاق مادر بتر از پدر
که زحمت کشیده است او بیشتر

به ایشان بشو بنده از جان ودل
که تا روز محشر نگردی خجل

سوی آن جهان زود تا زنده اند
از آنها بدان قدر تا زنده اند

«بلند اقبال»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir