درباره بلند اقبال

میرزا سید رضی مستوفی یا میرزا سید رضی حمزوی شیرازی متخلص به «بلند اقبال» (زادهٔ ۱۲۴۵ قمری در شیراز، درگذشتهٔ ۱۳۱۸ یا ۱۳۱۹ قمری در شیراز، مدفون در نجف) از شاعران قرن سیزدهم قمری است. پدرش میرزا محمدعلی از سادات و مستوفیان معتبر فارس بود. برادر بزرگترش هم مستوفی بود و خودش را هم مستخدم دولت نوشته‌اند.
به گواهی تذکره‌ها «از اعیان محلهٔ سنگ سیاه بوده، تحصیل مراتب کمالیه نموده و مقدمات علمیه را آموخته» و بر متفرعات علوم و ریاضی و رمل و اعداد احاطهٔ کامل داشته، نوشته‌های یونانی، عبری و سریانی را هم می‌شناخته و خطوط نستعلیق و شکسته و نسخ را به زیبایی رقم زده است.
دیوان اشعار وی شامل حدود هجده‌هزار بیت است. به نقل از شعاع‌الملک از معاصران وی «رباعی را از انواع شعر شیرین‌تر می‌گفت»

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
بخش ۱ - نصایح بخش ۲ - نصایح بخش ۳ - در مقاومت با امیران ومصاحبت با فقیران بخش ۴ - در شفقت با همسایگان بخش ۵ - ضبط کن سه عضوخود را در سه جا بخش ۶ - در نهی از غیبت بخش ۷ - در شفقت با همسایه بخش ۸ - در نصیحت اهل غرور و عاقبت امور بخش ۹ - در قناعت بخش ۱۰ - دراحسان به خلق بخش ۱۱ - فی التنبیه بخش ۱۲ - در نصیحت بخش ۱۳ - درترک طمع بخش ۱۴ - فی التنبیه بخش ۱۵ - در شاعری بخش ۱۶ - در پیری وبینوائی بخش ۱۷ - در سواری و صفت اسب بخش ۱۸ - در اطاعت پروردگار بخش ۱۹ - در صفت خاموشی بخش ۲۰ - در نهی از حرص بخش ۲۱ - در نهی از خوردن شراب بخش ۲۲ - درمذمت دروغ بخش ۲۳ - در نترسیدن از مرگ بخش ۲۴ - نصیحت بخش ۲۵ - در ترک خواستن چیزی از بخیل بخش ۲۶ - در رنجش از اهل زمانه بخش ۲۷ - در ترک علایق جسمانی بخش ۲۸ - فی النصیحت والتنبیه بخش ۲۹ - درشکرگذاری ورضا از خدای تعالی بخش ۳۰ - در امر به نیکی ونهی از بدی بخش ۳۱ - در تسلیم و رضا درمصائب روزگار بخش ۳۲ - در صبر وصابری بخش ۳۳ - در پندو اندرز بخش ۳۴ - درنماز و روزه بخش ۳۵ - درگرامی داشتن میهمان بخش ۳۶ - در اطاعت از پدر ومادر بخش ۳۷ - درمذمت نسوان بخش ۳۸ - در ادای سخن گوید بخش ۳۹ - درپنهان داشتن راز بخش ۴۰ - دراسرار بخش ۴۱ - درموافقت با هر گروه