هوش مصنوعی: این متن شعری است که از مفاهیمی مانند رنج، مقاومت، عشق، دشمنی و بیداری سخن می‌گوید. شاعر از دردها و اشک‌های خود می‌گوید و به دشمنان و ناصحان اشاره می‌کند. همچنین، از بیداری از خواب غفلت و تغییر شرایط زندگی صحبت می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به رنج و دشمنی ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۶

نرم شد از خواب غفلت بستر سنگین ما
باشد از مغز سر ما پنبه بالین ما

کرده ایم از خانه بردوشی اقامت را وداع
گردباد دامن صحرا بود تمکین ما

آستین عمریست از سیر چمن افشانده ایم
نیست کم از غنچه گل دامن پرچین ما

خصم را بر خاک عاجز نالی ما می کشد
سرخ رو آید به میدان خنجر چوبین ما

سیر چشمی های ما از دانه های اشک ماست
آسمان را داغ دارد خوشه پروین ما

نفس سرکش عاقبت انداخت ما را در بلا
کرد آخر کار خود را دشمن شیرین ما

بر سر منبر بود آواز ناصح را اثر
نیست همچون واعظان ته چوبکاری دین ما

در پس آئینه دل سیدا تا خفته ایم
چشم پوشیدست از ما دشمن خودبین ما
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.