هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند عشق، جدایی، مرگ، و بی‌قراری روح می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند گل، پروانه، و شمع برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و در نهایت به مفاهیم فلسفی و عرفانی مانند گذر زمان و بی‌ثباتی دنیا اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تصاویر به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

شمارهٔ ۴۵۸

خانه ام از روی او امشب چمن خواهد شدن
شمع مجلس میل چشم انجمن خواهد شدن

بوستانی را که ماه من تماشا کرده است
غنچه هایش یوسف گل پیرهن خواهد شدن

ناله گر از سیه بختی به گلشن سر کنم
سرمه آواز مرغان چمن خواهد شدن

مرده پروانه را پیچند در فانوس شمع
پرده معشوق عاشق را کفن خواهد شدن

خال او در موسم خط کاروان ها می زند
دزد شد چون صاحب چشم راهزن خواهد شدن

خسروا مغرور تاج و تخت و گنج خود مشو
روز محشر خونبهای کوهکن خواهد شدن

نوخط من گر به شعر و شاعری دارد سری
با من آخر چون قلم یار سخن خواهد شدن

می رساند هر که چون سوسن زبان بر حرف ما
غنچه آسا مهرش آخر بر دهن خواهد شدن

وقت طفلی گرد او گردیده می گفتم به خود
آخر این آتش بلای جان من خواهد شدن

روزگاری شد که می گردیم همچون آفتاب
تا کدامین سرزمین ما را وطن خواهد شدن

سیدا گر آورد از زلف او بویی نسیم
کوچه های شهر صحرای ختن خواهد شدن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.