هوش مصنوعی:
عقابی که برای طمع به پرواز درآمد، ناگهان توسط تیری که از کمانی رها شد، مجروح شد و به زمین افتاد. عقاب با نگاه به پرهایش که توسط تیر آسیب دیده بود، گفت: «از چه کسی شکایت کنیم؟ این خود ما بودیم که باعث این اتفاق شدیم.»
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم اخلاقی و تمثیلی است که برای درک بهتر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. کودکان زیر 12 سال ممکن است در درک کامل پیام متن دچار مشکل شوند.
قصیدهٔ شمارهٔ ۴۴
گویند عقابی به در شهری برخاست
وز بهر طمع پر به پرواز بیاراست
ناگه ز یکی گوشه ازین سخت کمانی
تیری ز قضای بد بگشاد برو راست
در بال عقاب آمد آن تیر جگردوز
وز ابر مرو را به سوی خاک فرو خواست
زی تیر نگه کرد پر خویش برو دید
گفتا «ز که نالیم؟ که از ماست که بر ماست»
وز بهر طمع پر به پرواز بیاراست
ناگه ز یکی گوشه ازین سخت کمانی
تیری ز قضای بد بگشاد برو راست
در بال عقاب آمد آن تیر جگردوز
وز ابر مرو را به سوی خاک فرو خواست
زی تیر نگه کرد پر خویش برو دید
گفتا «ز که نالیم؟ که از ماست که بر ماست»
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قصیدهٔ شمارهٔ ۴۳
گوهر بعدی:قصیدهٔ شمارهٔ ۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
