رخ تو مظهر انوار ربی الاعلی است
که صنع بی حد و اندازه اندرو پیداست
در جواب او

رسید عید صیام و جهان پر از غوغاست
بیا که موسم عیش و کلیچه و حلواست

اسیر حب نبات است جان شیرینم
ز شوق ماهی قندی دو دیده ام دریاست

به روز عید سعیدست هر که در عالم
به پیش دیده او، نان و قلیه و بغراست

کلیچه راز چه آرای می کند خباز
به خط و خال چه حاجت رخی که او زیباست

کلنبه پیرهن قرمشی از آن پوشید
که هست عید و به خوبان حریر زرد نواست

زرشک صحنک فرنی همیشه پالوده
ز خود بریده و پیوسته لرزه بر اعضاست

چو کله در سر صوفی مستمند امروز
هوای صحبت جان پرور رخ گیپاست