هوش مصنوعی:
این شعر از مولانا یا شاعری دیگر با الهام از مفاهیم عرفانی و تغزلی سروده شده است. در آن، شاعر از عشق الهی و نعمتهای خداوند سخن میگوید و با استفاده از استعارههای غذایی مانند کاچی، دوشاب، و روغن، به بیان مفاهیم عمیق روحانی میپردازد. همچنین، اشارهای به صوفی و روشهای عرفانی دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و استعارههای عمیق این شعر ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات فلسفی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بخش ۴۱
مهر جمال یار که چون روح در تن است
منت خدای را که نهان در دل من است
در جواب او
امروز روز کاچی و دوشاب و روغن است
مرغان برف را چو به دنیا نشیمن است
گر جوز مغز سوده بود روی باش او
بی شک بدان که مرهم جان و دل من است
ای مطبخی مدار تو دوشاب ازو دریغ
کاین آب دار چون جسد، آن روح این تن است
تخم گیاه چون نکند در میان او
هر مطبخی که پخت یقین دان که دشمن است
همکاسه را چو رغبت کامل نیافتم
بی دولتی اوست ولی دولت من است
هر کس نخواهد و نکند فکر کاچی ای
مردش مخوان که در دل مردان کم از زن است
صوفی به غیر لوت زدن هیچدان بود
آری نصیب او ز ازل باز این فن است
منت خدای را که نهان در دل من است
در جواب او
امروز روز کاچی و دوشاب و روغن است
مرغان برف را چو به دنیا نشیمن است
گر جوز مغز سوده بود روی باش او
بی شک بدان که مرهم جان و دل من است
ای مطبخی مدار تو دوشاب ازو دریغ
کاین آب دار چون جسد، آن روح این تن است
تخم گیاه چون نکند در میان او
هر مطبخی که پخت یقین دان که دشمن است
همکاسه را چو رغبت کامل نیافتم
بی دولتی اوست ولی دولت من است
هر کس نخواهد و نکند فکر کاچی ای
مردش مخوان که در دل مردان کم از زن است
صوفی به غیر لوت زدن هیچدان بود
آری نصیب او ز ازل باز این فن است
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۴۰
گوهر بعدی:بخش ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.