خدا را کم نشین با خرقه پوشان
رخ از رندان بی سامان مپوشان
در جواب او

چو داری مال چون بریان فروشان
ز من بشنو بنوش و هم بنوشان

بیا از حله نان تنک باز
قبائی دوز و بریان را بپوشان

تراکم کاسه گر خواهی نخوانند
ز حلوای عسل دیگی بجوشان

ز حلوا در دلم افتاد آتش
به آب این آتش ما را فروشان

ز شوق صحنک بغرای میده
چو دیگ قلیه ام اکنون خروشان

به گیپا و کدک صوفی اسیرست
برو ای مطبخی اکنون بکوشان