هوش مصنوعی:
این شعر به ستایش نعمت‌های خداوند و قدردانی از آنها می‌پردازد. شاعر با اشاره به غذاهای مختلف مانند قلیه برنجی، هریسه، بغرا، کله و گیپا، بر اهمیت کار و تلاش برای بهره‌مندی از نعمت‌های الهی تأکید می‌کند. همچنین، پرهیز از اسراف و شکرگزاری را یادآور می‌شود.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عمیق مذهبی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و اشاره به غذاهای محلی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
بخش ۹۶
فضل خدای را که تواند شمار کرد
یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد
در جواب او
هر کس که دیگ قلیه برنجی به بار کرد
فضل خدای را به جهان آشکار کرد
دیگ هریسه آن که به شب کرد سر به دم
دم خور تو ای عزیز که فکر نهار کرد
غافل مشو ز پختن بغرا که گفته اند
«مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد »
آن کو نپخت کله وگیپا امید داشت
دانه نکشت ابله و دخل انتظار کرد
جانم ز عیش هر دو جهان گشت بی خبر
روزی که صحن قلیه برنجی دو چار کرد
پرهیز کن زگشنگی و گرده شعیر
جنت چو جای مردم پرهیزگار کرد
صوفی اگر چه اطعمه گوید مکن تو عیب
گویم بیان نعمت پروردگار کرد
یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد
در جواب او
هر کس که دیگ قلیه برنجی به بار کرد
فضل خدای را به جهان آشکار کرد
دیگ هریسه آن که به شب کرد سر به دم
دم خور تو ای عزیز که فکر نهار کرد
غافل مشو ز پختن بغرا که گفته اند
«مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد »
آن کو نپخت کله وگیپا امید داشت
دانه نکشت ابله و دخل انتظار کرد
جانم ز عیش هر دو جهان گشت بی خبر
روزی که صحن قلیه برنجی دو چار کرد
پرهیز کن زگشنگی و گرده شعیر
جنت چو جای مردم پرهیزگار کرد
صوفی اگر چه اطعمه گوید مکن تو عیب
گویم بیان نعمت پروردگار کرد
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۹۵
گوهر بعدی:بخش ۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
