هوش مصنوعی: این شعر از طنز و تصاویر زنده برای توصیف لذت‌های ساده زندگی مانند غذا خوردن و طبیعت استفاده می‌کند. شاعر با اشاره به طعم‌ها، رنگ‌ها و بوها، حس شادی و رضایت از نعمت‌های کوچک را منتقل می‌کند.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم انتزاعی و طنز ظریفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فرهنگی و ادبی آن نیاز به درک بیشتری از زبان و ادبیات فارسی دارد.

بخش ۱۰۶

نانوشته مانده است
در جواب او

آن کس که خورد کاسه اوماج سیر داغ
از وی عجب مدار تو آشفتگی دماغ

صحن مزعفری که به دست آورد کسی
دارد دلش ز لذت و عیش جهان فراغ

چون زلبیا نگاه کن اندر تمام دهر
نشکفته است یک گل احمر ز هیچ باغ

قناد را نگر که در آن شیشه های او
رخشنده قرص صندل و لیموست چون چراغ

ای خرم آن زمان که بود بر حلیم گرم
در پیش من کشیده بود مطبخی ایاغ

ترشی چو با برنج مزعفر بدید گوشت
گفتا قرین شدست به هم عندلیب و زاغ

چون مهر دعوت است سرشته به جان او
صوفی به دهر چاره ندارد ازین بلاغ
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۰۵
گوهر بعدی:بخش ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.