هوش مصنوعی: متن بالا ترکیبی از عشق، رنج، گرسنگی و طنز است. در بخشی از آن، شاعر از عشق و فداکاری در راه آن سخن می‌گوید، در حالی که در بخش‌های دیگر به گرسنگی و رنج‌های زندگی اشاره می‌کند. همچنین، طنزی تلخ در توصیف شرایط سخت و انتظار برای غذا دیده می‌شود. در نهایت، اشاره‌ای به صوفی و استغفار دارد که نشان‌دهنده جنبه‌ای عرفانی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، طنز تلخ و اشاره به رنج‌های زندگی نیاز به درک بالاتری از تجربیات انسانی دارد.

بخش ۱۱۷

نصیب ما ز می لعل دوست گشته خمار
کنیم جان به سر و کار عشق آخر کار
در جواب او

خوش است صحنک بغرا و قلیه بسیار
اگر به دست تو افتد زهی سعادت یار

زبس که برده ز دزدی ز خلق دل بریان
کشیده اند چو دزدان از آتش بر سر دار

بسوزد ار کشم آهی ز شوق نان و کباب
ز آتش دل مجروح من در و دیوار

گه انتظار و گهی آه سرد در غم نان
دلی که گرسنه باشد کشد ازین بسیار

چو هست مایه عمر شریف من بریان
هزار آه، نگشتم ز عمر برخوردار

بیار بره، اگر ماس نیست با کنگر
که خوش بود به کف در آید این گل بیخار

بگوید این به تو صوفی کسی که سیر شدم
ز بهر او بکن این دم هزار استغفار
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱۶
گوهر بعدی:بخش ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.