وعدهٔ این چرخ همه باد بود
وعده رطب کرد و فرستاد تود

باد شمر کار جهان را که نیست
تار جهان را به جز از باد پود

دانا داند که ندارد به طبع
آتش او جز که ز بیداد دود

زود بیفگن ز دلت بند آز
تا شوی از بندگی آزاد زود

جان تو مایه است و تنت سود کرد
سود به مایه همی آباد بود

مایه نگه‌دار به دین و مخور
انده این سود مپرساد سود

بس که نوشتی و نویساد از آنچ
نیز چنین کس منویساد سود