وَالشَّمْسُ تِنِهْ چیروُئِهْ وَ ضُحیٰهٰا
یٰا قُرْصِ قَمِرْ مُونِنْ اِذٰا تَلیٰهٰا

دَنْدوُنْ سینِ «یٰاسینهْ» دِ زِلْفوُنْ طاهٰا
اَمیرْ بِهْ هَمینْ تُو پَیْ بَورِدْ بِهْ جٰاهٰا

تٰا ایزِدْ بِنٰا کِرْدْ، بِنِمٰا سِمٰاهٰا
بِنٰا هُو نِیٰا وَالْاَرْضِ، مٰ سِواهٰا

بِسٰا تِهْ تِنِهْ چیرِهْ اِذٰا سَجیٰهٰا
فِلِکْ کِرْدِهْ هَمی اَحْسَنْ اِذٰا یغشیٰهٰا

«امیر پازواری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir