هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر ضرورت پنهان‌نگه‌داشتن اسرار عشق، دوستی، و عرفان از دید نااهلان تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند پوشاندن رازهای عاشقی، پنهان‌کردن ضعف‌ها، و حفظ اسرار در برابر دشمنان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'خون جگر' و 'تیغ مژگان' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۴۷۴

سخن یار ز اغیار بباید پوشید
قصهٔ مست ز هشیار بباید پوشید

خلعت عاشقی از عقل نهان باید داشت
کان قبائیست که ناچار بباید پوشید

ذره چون لاف هواداری خورشید زند
مهرش از سایهٔ دیوار بباید پوشید

تا بخون جگر جام بیالایندش
جامهٔ کعبه ز خمار بباید پوشید

بوسه‌ئی خواستمش گفت بپوش از زلفم
گنج اگر می‌بری از مار بباید پوشید

ضعفم از چشم تو زانروی نهان می‌دارد
که رخ مرده ز بیمار بباید پوشید

تیغ مژگان چه کشی در نظر مردم چشم
خنجر از مردم خونخوار بباید پوشید

چهرهٔ زرد من و روی خود از طره بپوش
که زر و سیم ز طرار بباید پوشید

دیده بنگر که فرو خواند روان سر دلم
گر چه دانست که اسرار بباید پوشید

نامهٔ دوست بدشمن چه نمائی خواجو
سخن یار از اغیار بباید پوشید
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.