هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و دلبستگی خود به دو شخصیت (مهر ابوتراب و حیدر) سخن می‌گوید و آن‌ها را همراهان و همدم‌های خود می‌داند. او از این دو به عنوان بال‌های خود یاد می‌کند و از دیگران می‌خواهد که این بال‌ها را نشکنند، زیرا زمان پرواز او فرا رسیده است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مضامین عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عمیق ادبی، مناسب سنین بالاتر است.
رباعی شمارهٔ ۱۰۲
تا مهر ابوتراب دمساز منست
حیدر به جهان همدم و همراز منست
این هر دو جگر گوشه دو بالند مرا
مشکن بالم که وقت پرواز منست
حیدر به جهان همدم و همراز منست
این هر دو جگر گوشه دو بالند مرا
مشکن بالم که وقت پرواز منست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
