هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار و شادی‌های ناشی از آن می‌پردازد. عناصری مانند نرگس، سمن، چکاوک، بلبل، گل‌ها و نسیم بهاری به‌کار رفته‌اند که همگی نماد شادی، طراوت و نشاط هستند. همچنین، اشاره‌ای به می‌نوشی و مستی دارد که در ادبیات کلاسیک فارسی اغلب به معنای شور و عشق و رهایی از غم است.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیمی مانند می‌نوشی و مستی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۵۶
علی‌الصباح که نرگس پیاله بردارد
سمن به عزم صبوحی کلاله بردارد
چکاوک از سرمستی خروش در بندد
ز شوق بلبل دلخسته ناله بردارد
به صد جمال درآمد عروس گل به چمن
صباش دامن گلگون غلاله بردارد
وجوه قرض میم هست لیک میترسم
که می‌فروشم نام از قباله بردارد
خنک نسیم بهاری که در جهد سحری
ز روی چون گل ساقی کلاله بردارد
خوشا کسی که در آن دم به بانک بلبل مست
ز خواب ناز نشیند پیاله بردارد
عبیدوار بزن پنج کاسه می کان می
ز پیش دل غم پنجاه ساله بردارد
سمن به عزم صبوحی کلاله بردارد
چکاوک از سرمستی خروش در بندد
ز شوق بلبل دلخسته ناله بردارد
به صد جمال درآمد عروس گل به چمن
صباش دامن گلگون غلاله بردارد
وجوه قرض میم هست لیک میترسم
که می‌فروشم نام از قباله بردارد
خنک نسیم بهاری که در جهد سحری
ز روی چون گل ساقی کلاله بردارد
خوشا کسی که در آن دم به بانک بلبل مست
ز خواب ناز نشیند پیاله بردارد
عبیدوار بزن پنج کاسه می کان می
ز پیش دل غم پنجاه ساله بردارد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
