هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساسات شاعر درباره‌ی زندگی و تقدیر است. شاعر از بوی دود درمنه به عنوان نمادی از سختی‌ها یاد می‌کند و اشاره می‌کند که کسی که درم ندارد (ثروتمند نیست) چنین حالتی دارد. او با وجود بی‌سیم بودن (احتمالاً بی‌پناهی)، همیشه شکرگزار است و از ملازم خود می‌خواهد که تقاضا نکند. همچنین، شاعر به گردون (آسمان یا تقدیر) اشاره می‌کند و می‌پرسد اگر گردون به کام او نچرخد، چه می‌توان گفت و از برده خود می‌خواهد که بر درم نکوبد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و انتزاعی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات و نمادهای قدیمی ممکن است برای گروه‌های سنی پایینتر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۶۴
بخور من بود دود درمنه
چنین باشد کسی را کو درم نه
چو بی سیمم ولی دایم به شکرم
تقاضا گر ملازم بر درم نه
اگر گردون به کام من نگردد
چه گویی بردهٔ خود بر درم نه
چنین باشد کسی را کو درم نه
چو بی سیمم ولی دایم به شکرم
تقاضا گر ملازم بر درم نه
اگر گردون به کام من نگردد
چه گویی بردهٔ خود بر درم نه
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
