هوش مصنوعی: این شعر از انوری است که در آن شاعر به مفاهیمی مانند تقدیر، مرگ، شکرگزاری، صبر و قناعت می‌پردازد. او از عناصر طبیعی و مذهبی برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و در نهایت به خاموشی و تفکر دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، برخی از اشارات به مرگ و تقدیر ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۳۳ - در قناعت و شکایت از روزگار

خسروا روزی ز عمرم گر سپهر افزون کند
یا نگیرد بسته مرگم چون مگس را عنکبوت

گر توانم سجده‌گاه شکر سازم ساحتت
چون مسیح مریم از صفر حمل تا پای حوت

پس چه گویی صرف یارم کرد بر درگاه تو
هریکی این روزها را از پی یک‌روزه قوت

بخت را دانی که یارد کرد حی لاینام
اعتکاف سدهٔ درگاه حی لایموت

طالب مقصود را یک سمت باید مستوی
مرد را سرگشته دارد اختلافات سموت

من چو کرم پیله‌ام قانع به یک نوع از غذا
توامان با صبر چون وتر حنیفی با قنوت

فضلهٔ طبعم نسیج‌الوحد از این معنی شدست
فضلهٔ کرمک نسیج‌الالف شد با برگ توت

انوری لاف سخن تا کی زنی خاموش باش
بو که چون مردان مسلم گرددت ملک سکوت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۲ - در هجو خواجه صلاح نامی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.