یا وصالِ یار باید، یا حَریفان را شراب
چون که دریا دست نَدْهَد، پایْ نِهْ در جویِ آب

آن حَریفانِ چو جان و باقیانِ جاودان
در لَطافَت هَمچو آب و در سَخاوَت چون سَحاب

هم‌رَهانِ آبِ حَیوان، خِضْریانِ آسْمان
زندگیِّ هر عِمارَت، گنج‌هایِ هر خَراب

آبْ یارِ نور آمد، این لَطیف و آن ظَریف
هر دو غَمّازَند لیکِن، نی زِ کین بَلْ زِ احْتِساب

آب اَنْدَر طَشت و یا جو، چون زِ کَف جُنبان شود
نورْ بر دیوار هم آغاز گیرد اِضْطِراب

عِرْقِ جنسیَّت، برادر چون قیامَت می‌کند
خود تو بِنْگَر، من خَموشَم، وَهْوَ اَعْلَمْ بِالصَّواب

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir