۴۱۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۸۳۵

از خودی ای خدا نجاتم ده
زین محیط بلا نجاتم ده

یکدم از من مرا رهائی بخش
از غم ما سوی نجاتم ده

دلم از وحشت جهان بگرفت
زین دیار فنا نجاتم ده

نفس اماره قصد من دارد
زین دم اژدها نجاتم ده

داد خاکسترم بباد هوس
از بلای هوا نجاتم ده

صحبت عامه سوخت جانم را
ز آتش بی‌ضیا نجاتم ده

خلقی افتاده در پی جانم
زین ددان دغا نجاتم ده

جهل بگرفته سر بسر عالم
زین جنود عما نجاتم ده

نتوانم ز راستی دم زد
زین کجان دغا نجاتم ده

غرقه در بحر غم شدم چون فیض
میزنم دست و پا نجاتم ده
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۳۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.