هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر با استفاده از تشبیهات و استعاره‌های زیبا، معشوقه را به عناصر طبیعی مانند ماه، عید و شب قدر تشبیه می‌کند و زیبایی‌های او را ستایش می‌نماید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، درک زیبایی‌شناسی و عمق احساسات بیان‌شده در شعر نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۱۰
ای جهان را چو مه عید، مبارک رویت
عید صاحب نظران، طاق خم ابرویت
گیسوی تو، شب قدرست و درو، منزل روح
خود که داند به جهان، قدر شب گیسویت
گوشه ماه ز برقع بنما، تا چو هلال
شود انگشت نمای همه عالم، رویت
عید صاحب نظران، طاق خم ابرویت
گیسوی تو، شب قدرست و درو، منزل روح
خود که داند به جهان، قدر شب گیسویت
گوشه ماه ز برقع بنما، تا چو هلال
شود انگشت نمای همه عالم، رویت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
